Het openthebox trio bestaat uit Andreas Dombert (gitaar), Axel Kühn (contrabas) en Christian Krischkowsky (componist, drums). Als gast is aanwezig Kit Downes (Hammond orgel ). Gitarist Andreas Dombert uit Regensburg (Dld) speelde met wereldsterren als Pat Martino, Larry Coryell, Philip Catherine en Airto Moreira. Bassist Axel Kühn uit Tübingen (Dld) is leider van verschillende groepen zoals het Kühntett, Very Kühn Quartet of het Axel Kühn Trio. Hij kreeg diverse onderscheidingen en een stupendium van de Kunststichting Baden-Württemberg. Slagwerker en bandleider Christian Krischkowsky uit Ulm (Dld) was tot zijn 20ste actief in rock- en popmuziek, pas daarna switchte hij naar de jazz. En met groot succes, hij werd genomineerd voor de Preis der Deutschen Schallplattenkritik. Kit Downes (Norwich, V.K.) is pianist, organist en componist. Hij won o.a. de BBC Jazz Award, hij maakt solo albums voor het iconische ECM label, hij is te horen als leider of co-leider op meer dan 20 albums met zijn trio Enemy of anderszins zoals met de Nederlanders Ben van Gelder en Reinier Baas. Op dit album is hij te horen op vier composities, waar hij zorgt voor een enorme drive met zijn scheurende orgelspel. Zoals gezegd komt Krischkowsky (1970) uit de rock- en popwereld, hij is vooral beïnvloed door de muziekscene van de Neue Deutsche Welle en dat is goed te horen op dit album.

In het openingsnummer “Dolphins near Venice” hoor je de dolfijnen in de vervormde geluiden van de gestreken bas van Kühn, hetgeen wel bijdraagt aan dit sfeerrijke nummer. In het titelnummer “Unperfect Buildings” horen we voor de eerste keer Kit Downes op zijn Hammond, zijn langgerekte riedels samen met de snelle gitaarlicks van Dombert zorgen voor een intrigerend muzikaal landschap. Zoemende orgelklanken en warme gitaargeluiden afgewisseld met inventief basspel bepalen de sfeer in het filmische “Bird on a cherry tree”. “Rot in blau” laat een fraaie gitaar exercitie horen van Dombert, een geweldige gitarist. “Franz-Josef -Land” is een wel heel aparte titel, waarschijnlijk wordt hier Beieren gedoeld waar jarenlang de niet onomstreden Franz Josef Strauß de scepter zwaaide. En dan zou het nummer “Helmut” moeten verwijzen naar Helmut Kohl, de bedoeling achter deze titels wordt niet duidelijk, zoals zo vaak is de hoesinformatie uiterst summier oftewel afwezig. Het laatste nummer “Please, hold the line, Thelonius !” kan niet anders dan betrekking hebben op Thelonius Monk, diens muziek is niet terug te horen hier, wel mooie ronde gitaarklanken en een zwierig Hammond orgel en strakke accenten van Christian, aangename muziek zoals op het hele album.

Jan van Leersum.